Chory tuż przed wystąpieniem pierwszych objawów schizofrenii nie posiada typowych dla niej symptomów. Na uwagę zasługują natomiast takie objawy jak trudności z komunikacją z innymi ludźmi, wycofanie społeczne, obniżenie nastroju, zaburzenia snu, objawy lękowe typowe dla depresji, nadmierna drażliwość, nowe zainteresowania w obrębie okultyzmu, abstrakcyjnych odłamów religii i filozofii, nietypowe wypowiedzi i poglądy, nadmierna podejrzliwość, odczucia depersonalizacji, zniekształcone postrzeganie otaczającego świata, myśli prześladowcze i odczucia derealizacji.
Tego rodzaju objawy powinny wzbudzić niepokój dotyczący wdrożenia procedur umożliwiających zdiagnozowanie schizofrenii i podjęcie leczenia. Schizofrenia jest poważną chorobą dotykającą ludzi na całym świecie. Jej objawy, symptomy choroby, podłoże zachorowania i sposoby leczenia stały się dopiero tematem badań lekarskich w pierwszych latach dwudziestego wieku. Wprawdzie choroba znana była znacznie wcześniej, lecz nie została ona dobrze zdiagnozowana, właściwie opisana i nazwana.
Choroba już po wdrożeniu leczenia może przebiegać w bardzo zróżnicowany sposób. Może następować sukcesywna poprawa stanu zdrowia, jak i możliwe jest znaczne poprawienie stanu chorego, po czym nastąpi nawrót choroby przebiegająca z jej nasileniem. Najbardziej typowe objawy choroby wymagające leczenia szpitalnego to zbyt natrętne myśli nie pozwalające choremu na normalne funkcjonowanie w dotychczasowym środowisku. Są to najczęściej nasilone urojenia całkowicie zmieniające pogląd chorego na otaczające go środowisko.
Często pojawiają się myśli prześladowcze, pod wpływem których chory ucieka z domu lub podejmuje działania nie obronne a nawet pewne formy ataku przeciwko zjawiskom, które de facto nie istnieją. Wskazaniem do leczenia szpitalnego są również typowe dla schizofrenii omamy słuchowe. Są to głosy słyszalne przez chorego, pochodzące zarówno z zewnątrz, jak i z wnętrza jego głowy. Wśród leków stosowanych w leczeniu schizofrenii najbardziej skuteczne są środki neuroleptyczne, których stosowanie należy kontynuować co najmniej dwa lata. Leczenie należy powtórzyć w przypadku każdorazowego nawrotu objawów choroby. Oprócz leczenia farmakologicznego, wskazane jest dodatkowe wdrożenie odpowiedniej psychoterapii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz